تو کی هستی؟ هویت تو چیست؟
چه خواسته هایی داری؟ چه نقاط قوت و ضعفی داری؟ وظایف و مسئولیتهای تو چیست؟ ارزشها و باورهایت چه؟ نقابهای تو کدامها هستند؟ الگوهای خودآگاه تو چیستند؟ جامعه از تو چه چیزی می خواهد؟ بیشتر به صدای خودت گوش می کنی یا جامعه؟ آیا آنچه می خواهی خواسته ی درونی توست یا جامعه به تو تزریق کرده؟ اینکه به مدرسه می روی و دانشگاه، بعد مدرک دکترا می گیری و مدارک دیگر و قاب می کنی، اینکه سر کار می روی و دنبال پول و موقعیت اجتماعی و شهرت، اینها از کجا می آید؟ نیت تو چیست؟ از سر ترس رفته ای سراغ اینها؟ آیا نوعی عقده گشایی هستند؟ چرا به دنبال رابطه عاطفی می روی؟ به دنبال تجربه جنسی؟ به دنبال ازدواج و تشکیل خانواده و فرزند دار شدن؟ چرا این کارها را می کنی؟ چون همه می کنند؟ چون جامعه و خانواده دهانشان بسته می شود اگر انجامشان دهی؟ تو کی هستی؟ تو لباسهای مارک دارت هستی؟ تو حساب بانکی ات هستی؟ تو متراژ خانه ات هستی؟ تو خودت را در رابطه جنسی با زنهای مختلف پیدا می کنی؟ تو با ماشین مدل بالایت تعریف می شوی؟ آیا تو کتابهایی هستی که خوانده ای؟ تو همین اخلاق و رفتار و ارزشهایت هستی؟ تو کی هستی؟ تو آرزوهای مرده و سرکوب شده والدین و اجدادت هستی که روی شانه هایت سنگینی می کنند؟
برای من مسیر خودشناسی ام این بوده که تا بحال متوجه شده ام که بسیاری از آنچه بالا نوشتم نیستم. و صدای اجتماع و خانواده را هر روز بیشتر از دیروز نادیده گرفته ام. البته هنوز هم از بسیاری جهات درگیرم. “چیستی” من، با “ناچیستی” من برایم تعریف می شود. من واقعا نمی دانم کیستم اما می توانم بگم چه نیستم. از این ایده خوشم می آید که می گویند به سمت “هیچ” شدن حرکت کنم. اما این چه چیزی هست که “هیچ” می شود؟ تازه می گویند آدم بعد از این هیچ شدن، “همه چیز” می شود. این “هیچ” و “همه” چیست؟ 😃
نجمه عشقی Najme Eshghi
نویسنده، کوچ حرفه ای،مدرس ریکی
